Asla vazgeçmem senden!

Ölmeyi yeğlerim de, senden vazgeçmeyi düşünmem. Aklımın ucundan bile geçirmem özgür olmamayı. Sevemedim, sevemem biat etmeyi. Kabullenemem tutsak yaşamayı. Arap kültürü ile büyümedim ki. Demokrasinin yeşertilmeye başlandığı yıl, demokratik Türkiye'de Mustafakemalpaşa'da merhaba demişim dünyaya. Çağdaş uluslara inat, kadının seçme ve seçilme hakkının kullanılmaya başlandığı yıllarda geçmiş çocukluğum. Aydınlık sabahlarında dönmüşüm yüzümü güneşe. Atatürk ilkeleriyle yoğurulmuş hamurum. Bağımsızlığa tutunabilmek için sürdürmüşüm yaşam mücadelesini. Eşitliğe, insan haklarına saygı gösterilmesine direnmişim ömrümce. Laikliğine vurulmuşum. Dil, din, ırk ayırımı yapmadan kucaklamışım Anadolu'nun dört bir yanını. Telli-duvaklı gelin almışım, telli-duvaklı gelin vermişim. Kardeşliğine sevda çekmişim. Gün olmuş, dört mevsim seni sevmişim. Kavgasını vermişim yarım asırı aşkındır Cumhuriyet'in. Nasıl vazgeçerim senden? Karanlığa nasıl "Evet" diyebilirim? Türkiye'yi çağın gerisine nasıl itekleyebilirim? Söz konusu olmaz senden ayrılmak. İnsan gibi yaşamayı bırakıp, kula kulluk yapılır mı hiç? Tek adamlığı, anlayacağınız diktatörlüğü içime sindiremem. Ne derim, nasıl anlatırım torunlarıma derelerin tersine akmaya başladığını? Ekmeğini sırtlanmış, evinin yolundan ayrılmayan karıncayı düşünün. Seni seviyoruz Atatürk. Seni seviyoruz Cumhuriyet. Seninle insan olduk, seninle insan kalmak için direneceğiz. Senden vazgeçmeyeceğiz. Biz "Hayırlı" evlatlarız. Biz 68 kuşağıyız, yalan konuşmayız. Bekle bizi Atam! Sana borçluyuz. "Hayır" diyeceğiz ve küllerimizden yeniden doğacağız.