Ben Çocukken

Ben çocukken; askere gidince adam olunur denirdi… Büyüdüğümde gördüm ki askere gidenler adam değil, ölü oluyorlar… Ben çocukken; hayat kadını deniyordu, en çok onların yaşadıklarını sanıyordum… Büyüdüğümde gördüm ki en az onlar yaşıyorlar, ölüm kadını oluyorlar… Ben çocukken; delikli zımba ile kesilmiş rengarenk kağıtlardan hazırlanan konfetilerle süslenirdi mutluluk anlarımız… Büyüdüğümde gördüm ki küçük şeylerden mutlu olma ve azla yetinme günlerimiz, yok edici tüketim toplum modelinin çok öncesinde kalmış… Ben çocukken; öğretici, bilgilendirici, gerçekçi olmalı denirdi yazılan romanlar için… Büyüdüğümde gördüm ki sabun köpüğü gibi aşklarla donanmış ya da uçan balonlar gibi eğlenceli, ama patlayınca geride hiçbir iz bırakmayan boşa yazılmış sayfalara değer verilir olmuş… Ben çocukken; tarih kitaplarında yazardı Timur’un fillerini Ankara’nın ormanlarına sakladığını ve de Yıldırım Bayezid’in ordularını beklerken, yine onu bu ormanlarda tuzağa düşürüp, Türk birliğinin parçalanmasına neden olduğunu… Büyüdüğüm de gördüm ki ne Ankara’nın ormanları vardı, ne de Timur’a rağmen yeniden oluşturulan Türk birliği, Türk dirliği… Ben çocukken; derlerdi ki büyüklerimiz oku “Bir Çift Öküz”, oku “Tırpan”, oku “Kaçakçı Şahan” ki anlayasın Doğu’yu, Doğulu’yu, özveriyle koşasın onlar için hizmete… Büyüdüğümde gördüm ki onlar meğer kin büyütüp bizlere, bir de yedi düvelle el ele verip, uğratmaktaymışlar bu ülkeyi hezimete… Ben çocukken; kızlara okuyup, ayaklarının üzerinde durmanın gerekliliği öğütlenirdi… Büyüdüğümde gördüm ki kızlar işin kolayına kaçıp, erkeklere yaslanmayı öğrenmişler… Ben çocukken; denirdi ki önce okul, önce meslek ve sonrasında istersen yaparsın sanat, spor, siyaset… Büyüdüğümde gördüm ki okula gitmenin, saygın bir meslek edinmenin dışında bize yasaklanan ne varsa; bugünlerde olmuş beceri, marifet… Ben çocukken; “sakla samanı, gelir zamanı” denir, tutumlu olmak öğütlenirdi bizlere… Büyüdüğümde gördüm ki ne saklanacak saman, ne savrulacak harman, ne de gölgesine sığınılacak orman kalmamış… Ben çocukken; büyükler çocuklara oyuncaklar alırdı, oynayıp, eğlensinler diye… Büyüdüğümde gördüm ki çocuklar zevk oyuncağı olmuşlar, büyüklerin hoyrat ellerinde… Ben çocukken; gelinlikle girdiğin evden, kefenle çıkarsın denirdi… Büyüdüğümde gördüm ki yalnızca bu dedikleri doğru çıktı; boşanmak isteyince kadınlar, beyaz gelinlikleriyle girdikleri evlerden, kefenleriyle çıkıyorlar…