Bizim validenin çoğuyla çocukluğundan beri gardaşlık yaptığı 5-6 kişilik bir arkadaş grubu var.
Ben onlara “altın kızlar” diyorum.
Birbirleriyle irtibatı hiç kesmiyorlar; her hafta bir araya gelip birlikte muhabbet ediyorlar.
Yemekler parayla değil, sırayla!
Her seferinde dönüşümlü olarak içlerinden biri ödüyor hesabı.
Bu hafta Çiçek Izgara’dalarsa örneğin, öbür hafta İskender geziyorlar.
Onların hepsi benim de annem aynı zamanda.
Bu hafta, daha doğrusu bu gün ben ağırlamak arzusundayım onları.
Saat 13.00’te aldırıp, yeni keşfettiğim ustasının mahareti muhteşem bir ocak başına götüreceğim hepsini ve yiyeceklerinin lezzetinden dipleri düşecek tümünün!
Ardından niyetim Uluabat’ta bir köy ve tekneyle göl turu yapmak hep birlikte.
Sonra eve getireceğim altın kızları.
Kendi ellerimle çaylarını demleyip, kekler, poğaçalar ikram edeceğim onlara.
Sonra da birer kahve içip, geçmişi yad ederiz her halde, ne biliyim.
İşte onun için de bu gün sizlerle derin konulara giremeyeceğim anlayacağınız.
Görüşmek üzere, hadi çüüzz!..
