Üşüyen çocuk

Bursa Yarı Açık Cezaevi'nin yemekhanesinde görmüştüm onu... Kepçe gibi kocaman kulakları, yaşadığı her türlü acıya rağmen güleç bir yüzü vardı. Şartlı tahliyeden yararlanabilmek için idareye bir dilekçe vermem gerekiyordu içeride. "Uğraşma abi" dedi, "ben yazdım kağıda, imzanı at yeter"!.. İşte o an anladım parasızlığını... Belli ki yeni gelen mahkumlardan üç-beş kuruş para kazanmak arzusundaydı. Unuttum adını... Ancak yüzünü hiç unutamam. Otobüs terminali gibi kalabalıktı mahpushanenin avlusu. Geniş sahanlıkta mahkumlar volta atıyor, bir yandan da sohbet ediyorlardı. Tanıdık bir simayla karşılaştım orada gezinirken. Borcu varmış, karşı tarafın avukatının talebi üzerine "şu kadar zamanda ödeyeceğim" diye imza vermiş ve yerine getirememiş tabi ki sözünü... Cezası hapis! Çay içtik birlikte yan taraftaki merdivenle çıkılan ocaktan. Yüzü güldü. İşte o an anladım O'nun da çay içecek kadar bile parasının olmadığını! Ana binanın üst katını dolaşırken yine yanımda bitti kepçe kulaklı sevimli çocuk... Elinde tuttuğu bir telefon kartını uzatarak, "Abi belki birilerini aramak istersin" dedi. Bundan sonra başladı sohbetimiz. Anne ölmüş, baba ölmüş... Anneannesinin yanında büyümüş çocuk. Belli ki gençliğinde kötü alışkanlıklar edindi! Büyüyünce anneannesi de istememiş onu!.. Evden kovmuş. Ve sonra sokaklar... "Nerelerde kaldın" dedim? "Çoğu kez Muradiye Devlet Hastanesi'nin acil servisinde sabahlardım" yanıtını verdi; "sıcak olurdu orası"... Başka? "Terminale gidip, orada yatardık abi..." Mahpushaneden birkaç gün izin verirlermiş bazen buna, "Git azıcık gez dolaş" diye... Ertesi gün dönüp gelirmiş! "Neden" diye sordum? "Ee burası sıcak abi" dedi, "hem her gün üç öğün de yemek veriyorlar"!.. Cezası bittikçe mahsus ufak tefek suçlar işliyormuş oraya geri dönebilmek için! Hayat içre hayat var; sahip olduklarınızın kıymetini bilin. Bursa Fotoğraf Sanatı Derneği Yönetim Kurulu Başkanı, güzel yürekli insan Serpil Savaş'ın karlı bir Şubat sabahında gördüğüm paylaşımını okuyunca yine anımsadım, koca kulaklı o şirin oğlanı... Şunu yazmıştı içi barış dolu Serpil Savaş: "Bütün soğukları yüreğinde ezen kentin sokak aralarında üşüyen çocukları var. İsyan ederler gördüklerine..." Evet, bu kentin üşüyen çocukları var. Peki ya sizler neredesiniz ısınan insanlar?!. Bursa Büyükşehir Belediye Başkanı Alinur Aktaş da şunu paylaşmış: "Kar havayı soğuturken ekiplerimiz de yürekleri ısıtmak için canla başla çalışıyor. Geçen haftalardaki kar yağışında dışarıda kalan hemşerilerimizi bakım evimizde misafir etmiştik. Zor durumdaki vatandaşlarımız için Alo 153'ü arayarak siz de ekiplerimize yardımcı olabilirsiniz..."